เอ๊ะ! อ๋อ...คุณคือสามีฉัน

ถ้าวันนั้น......ฉัน
สายลมพัดพาผ่านร่างหญิงสาวที่ยืนอยู่บนสะพาน ใบหน้างามประดับไปด้วยคราบน้ำตา ดวงหน้าเศร้าหม่นหมอง เพราะอะไรเธอจึงมายืนอยู่ตรงนี้ หากย้อนเวลาไปก่อนหน้านั้น....
เพล้งงง... เสียงแจกันตกกระทบพื้นพร้อมหญิงสาวที่ยืนตัวสั่นอยู่ข้างโต๊ะภายในห้องสีขาว ธารธารา หรือสายน้ำ หญิงสาวที่มีใบหน้าจัดได้ว่าสวยมากคนหนึ่ง ดวงหน้าเรียวได้รูป จมูกโด่งเชิดรั้นรับกับใบหน้า ดวงตาสีน้ำตาลกลมโต ปากกระจับสีชมพูได้รูป ร่างบางสมส่วน
“ออกไป” ธารธารากล่าวตะโกนออกไปด้วยน้ำเสียงโกรธพร้อมน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาด้วยความเสียใจ “ทำไมพี่วิลถึงได้ทำกับน้ำแบบนี้ ฮือ ฮือ ฮือ” ธารธาราเข้ามาเห็นแฟนหนุ่มที่คบกันมานานแล้ว นอนกันกับหญิงสาวนางหนึ่ง สภาพที่เห็นคือกำลังนัวเนียกันอยู่ ไม่อยากจะคิดต่อเลยว่า ‘ถ้าเข้ามาช้ากว่านี้ เธอจะเห็นทั้งสองในสภาพไหน’ 

“น้ำ ฟังพี่ก่อน พี่....” อนาวิล หรือวิล แฟนหนุ่มหน้าซีดตกใจ เค้าไม่คิดว่า แฟนสาวของเค้าจะย้อนกลับมาที่คอนโด หลังจากที่เค้าโทรให้หญิงสาวที่แอบคบซ้อนกันอยู่เข้ามาหา 

 “ไม่ น้ำไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ออกไป” ธารธารารับไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้า มันออกจะสาหัสกับเธอมากไปหน่อย ครอบครัวของเธอแตกแยก เพราะพ่อของเธอมีเล็กมีน้อย ทำให้แม่ของเธอต้องเสียใจ จนแม่ของเธอทนไม่ไหวจึงหย่าขาดจากพ่อของเธอตั้งแต่ที่เธอยังเด็ก

กริ๊งงง กริ๊งงง กริ๊งงงงง...... เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นภายในห้อง แต่ไม่มีใครคิดที่จะรับโทรศัพท์ที่ส่งเสียงดังลั่นท่ามกลางเสียงร้องไห้ของธารธารา กริ๊งงงง กริ๊งงงง กริ๊งงงงง..... เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้ อนาวิลไม่ปล่อยให้ดังนาน เค้าเดินไปรับโทรศัพท์ที่ดังขึ้นเป็นครั้งที่สอง   “สวัสดีครับ”

 “ใช่ญาติของคุณธวัลรัตน์รึปล่าวคะ ดิฉันโทรมาจากโรงพยาบาลเอกบำรุงค่ะ ตอนนี้คุณธวัลรัตน์เกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตแล้วค่ะ ทางเราพยายามและให้การรักษาอย่างเต็มที่แล้ว แต่เนื่องจากคนไข้ได้รับความกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ทางเราไม่สามารถยื้อชีวิตได้ค่ะ” เสียงปลายสายเงียบไปพร้อมกับเสียงที่สั่นของอนาวิล 

“ขอบคุณครับ” อนาวิลรู้สึกมึนงงกับข่าวที่ได้ยินเมื่อสักครู่ แม่ของแฟนสาวของเค้าได้เสียชีวิตไปด้วยอุบัติเหตุ แล้วนี่เค้าจะบอกกับคนรักของเค้าได้อย่างไรกัน “น้ำ คือ.....” คำบางคำ บางครั้งก็ยากที่จะเอื้อนเอ่ย แล้วยิ่งต้นปัญหาแรกเค้ายังไม่ได้สะสาง

 “ฮึกๆ ใครโทรมา” เสียงสะอื้นของธารธาราถามออกไปพร้อมปรายตามองชายคนรัก ที่วางสายไปเมื่อครู่  

“ทางโรงพยาบาลโทรมาบอกว่า... แม่ของน้ำ เอ่อ คือ เกิดอุบัติเหตุเสียชีวิต” “อะไรนะ ไม่ ไม่จริง....” ความรู้สึกเสียใจมาก มากพอที่จะทำให้ธารธาราล้มตัวหมดสติไป เมื่ออนาวิลเห็นดังนั้นจึงรีบเข้าไปประคองหญิงสาว พร้อมร้องเรียกสติของเธอ “น้ำ....”

ตู้มมมม... ร่างบางจมดิ่งลงสู้ผืนน้ำ เธอไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว หลังจากที่เธอต้องสูญเสียคนที่รักไปถึงสองคน คนหนึ่งคนรัก อีกคนหนึ่งคือแม่ผู้ให้กำเนิด ต่อจากนี้ เธอจะอยู่ได้อย่างไร เธอขอไปเริ่มต้นใหม่อีกทีในชาติหน้า เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทำมันผิด แต่จะให้เธอทำอย่างไรได้ ในเมื่อเธอเจ็บเกินจะทนไหว

‘คุณแม่คะ น้ำขอโทษ ขอโทษที่น้ำไม่เข้มแข็งพอ’

ถ้าวันนั้น.....ฉันไม่รับรักเธอก็คงดี ‘อนาวิล’